Χορός και πετοσφαίριση : έκφραση και μικρογραφία της κοινωνίας

Πέντε φοιτητές. Πέντε διαφορετικές περιπτώσεις. Μιλήσαμε για αθλητισμό, χορό, θέατρο, μουσική και εθελοντισμό. Μέρος δεύτερο.

Μαριλένα Πρόφκα: 19 ετών, χορεύτρια στην σχολή Prodancers της Θεσσαλονίκης

Από την παράσταση: Kenophania: The origin story of Tragoe Damon στο Μπενσουσάν Χάν

“ Ο χορός είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας για εμένα ”

 Ξεκίνησε τον χορό πριν από 14 χρόνια, σε μια επαρχιακή πόλη περίπου 600 χιλιόμετρα μακριά από την τωρινή της κατοικία. “ Ήμουν πέντε χρονών και μου άρεσε να βλέπω κρυφά κάποια dvd και να χορεύω ” μας λέει. Πέρασαν μόνο λίγοι μήνες από τότε, μέχρι να γραφτεί σε σχολή χορού. Έκτοτε, πέρα από τις ευεργετικές επιδράσεις του χορού στο σώμα της, παρατηρεί την άμεση σύνδεση που έχει ο χορός με την ψυχολογία της.

 “ Ο χορός με βοηθάει στην σχολή, με βοηθάει στη συμπεριφορά μου, με βοηθάει να είμαι πιο χαρούμενη και πιο γεμάτη ”

Οι λόγοι που συμβαίνει η προαναφερθείσα σύνδεση χορού-ψυχολογίας έγκεινται στο γεγονός πως “ σκέφτεσαι, αντιδράς και βγάζεις όλο τον πόνο σου στο χορό ”. Βέβαια, βασική προϋπόθεση είναι “ να αφήσεις το σώμα σου ελεύθερο ”.  

Από την παράσταση της σχολής χορού ProDancers τον Ιούνιο 2019

 Για τη Μαριλένα, δεν ήταν εύκολη η μετάβαση από μια επαρχιακή πόλη όπου “ ο ανταγωνισμός ήταν πολύ μικρότερος και τα πράγματα πολύ πιο απλά και εύκολα ”, στη Θεσσαλονίκη των 878 χιλιάδων κατοίκων. Όμως, στάθηκε τυχερή ως προς την καθηγήτρια, η οποία τη δίδασκε για δώδεκα χρόνια στην πρώτη σχολή χορού όπου βρέθηκε.

 “Στο χορό είσαι εσύ και ο καθρέφτης σου”

Αυτοπεποίθηση, εμπιστοσύνη και σεβασμός. Ο χορός συμβάλλει τα μέγιστα στην εκμάθηση αυτών των τριών στοιχείων, μας λέει η χορεύτρια της ProDancers. Αρχικά, για να χορέψεις, “ πρέπει να έρθεις αντιμέτωπος με τον ίδιο σου τον εαυτό ”, “ να μη φοβάσαι να δοκιμάσεις κάτι διαφορετικό ”. Εν συνεχεία, μόλις εμπιστευτείς τον εαυτό σου, απαραίτητη κρίνεται και η εμπιστοσύνη προς τον συγχορευτή σου. Όσον αφορά τον σεβασμό, η Μαριλένα μας λέει πως “ στο χορό μαθαίνουμε να σεβόμαστε τον εαυτό μας, το συγχορευτή μας αλλά κυρίως τον αντίπαλο μας ”. Εγείρονται επομένως ερωτηματικά σχετικά με το πόσο διαφορετικές θα ήταν οι ανθρώπινες σχέσεις εάν βασίζονταν στα τρία στοιχεία που προαναφέρθηκαν. Ασφαλώς, υπάρχει και ο αντίλογος σχετικά με το κατά πόσο όλοι/όλες οι χορευτές/χορεύτριες διακατέχονται από αυτά τα τρία στοιχεία.  

Η Μαριλένα δυσκολεύεται αρκετά να συνδυάζει την σχολή της με τον χορό. Όμως, δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό της χωρίς χορό, όπως μας εκμυστηρεύτηκε. Στόχος της; Να καταφέρει να ασχοληθεί επαγγελματικά με τον χορό.

Ευθύμης Γαληρόπουλος : 21 ετών, αθλητής πετοσφαίρισης στην Ελπίδα Αμπελοκήπων και φοιτητής Χημείας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης 

Πηγή : GreekVolley.gr

Σκόραρε στο... παρκέ 

Σχεδόν δέκα χρόνια πριν, όταν ήταν 11 ετών, ο Ευθύμης είχε να πάρει μια δύσκολη απόφαση για εκείνον. Στην Έκτη δημοτικού, παράλληλα με την ενασχόληση του με το ποδόσφαιρο, ξεκίνησε να παίζει και βόλεϊ. Λίγο καιρό μετά, στο δίλημμα “ ποδόσφαιρο ή βόλεϊ ” που τέθηκε στο μυαλό του,“ νίκησε το βόλεϊ ”. Βέβαια, παρατηρείται μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στα δύο αθλήματα. “ Αν σε ένα μικρό παιδί αρέσει το ποδόσφαιρο, θα πει ότι θέλει να γίνει ποδοσφαιριστής, ενώ δεν ισχύει το ίδιο με το βόλεϊ ”. Οι λόγοι οικονομικοί. Ο πλέον 21χρονος Ευθύμης, φέτος θα αγωνιστεί για πρώτη φορά σε επαγγελματικό επίπεδο, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο . Παρ’όλα αυτά, “ δε θα σταματούσα το βόλεϊ για έναν χρόνο με τίποτα ” μας τονίζει. 

“ Πολλές ομάδες, πολύ υψηλό επίπεδο, τεράστιος ανταγωνισμός ”

Όπως και στην περίπτωση της Μαριλένας, έτσι και στην περίπτωση του Ευθύμη, η μετάβαση από μια ομάδα βόλεϊ της Λαμίας στην Ελπίδα Αμπελοκήπων, δεν ήταν εύκολη υπόθεση. “ Πολλές ομάδες, πολύ υψηλό επίπεδο, τεράστιος ανταγωνισμός ”. Ένα τρίπτυχο, στο οποίο συνοψίζεται η δυσκολία για κάποιον που επιθυμεί να ασχοληθεί με το βόλεϊ στη Θεσσαλονίκη. Ο Ευθύμης όμως τα καταφέρνει, πραγματοποιώντας παράλληλα τις σπουδές του. Ο χρόνος που το απομένει βέβαια είναι λιγοστός.  

Η ενασχόληση του με το βόλεϊ και τον αθλητισμό γενικότερα δεν του έχει αποφέρει χρήματα μέχρι στιγμής. Του έχει εμφυσήσει ορισμένες σημαντικές αξίες, οι οποίες τον βοηθούν στην καθημερινή του συμπεριφορά εκτός γηπέδου, δεδομένου ότι “ κάθε ομάδα από μόνη της αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας ”. Απαραίτητη προϋπόθεση για την “ επιβίωση ” στην ιεραρχική “ κοινωνία της ομάδας ” είναι η τήρηση κάποιων κανόνων όπως αντίστοιχα συμβαίνει και στο ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο. Ποιοι είναι αυτοί οι κανόνες;

“Πειθαρχία, ομαδικότητα, σεβασμός, υγιής ανταγωνισμός”

Επομένως, τόσο η ένταξη σε μια ομάδα της Θεσσαλονίκης όσο και η “ επιβίωση ” - παραμονή εμφανίζουν δυσκολίες.  Η συμβουλή του προς κάποιον/κάποια που επιθυμεί να ασχοληθεί με το βόλεϊ είναι “ να το ακολουθήσει όσο περισσότερο γίνεται και να αποκτήσει φιλίες μέσα στις ομάδες που θα βρεθεί ”.

Και μετά Ευθύμη;

“ Θα ήθελα πολύ να το κάνω μελλοντικά όμως και εγώ πρέπει να προχωρήσω τη ζωή μου με έναν φυσιολογικό τρόπο. Οπότε για να επιβιώσω δε θα έπρεπε να παίξω βόλεϊ αλλά να ασχοληθώ με το αντικείμενο μου που είναι η Χημεία ”. Βέβαια, εκ μέρους του υπάρχει έντονη επιθυμία του να αγωνιστεί σε ακόμα υψηλότερο επίπεδο, πάντα όμως σε συνδυασμό με κάποια εργασία η οποία “ θα μου δίνει το ψωμί μου ”, όπως μας λέει. 

Γιάννης Τσεκούρας - Βάγγος Θεοδώρου