Σάββατο μεσημέρι στη Τσιμισκή. Ο ένας άνθρωπος αγοράζει επώνυμα εσώρουχα, ο άλλος άνθρωπος λίγα μέτρα δίπλα προσπαθεί να επιλέξει ένα βιβλίο να τον συνοδέψει το απόγευμα του Σαββάτου. Λίγες ώρες μετά, ο πρώτος άνθρωπος θα πίνει ήσυχος το καφεδάκι του στις καφετέριες της παραλιακής ενώ ο άλλος θα διαβάσει το βιβλίο του με θέα τη θάλασσα σε ένα παγκάκι. Υπάρχει κάποιος από τους δύο ο οποίος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως "περίεργος" ;
Σαφώς, μια επένδυση σε οτιδήποτε θα σε βοηθήσει στο "άνοιγμα" του μυαλού, είναι πολύ πιο πολύτιμη από ένα -αναίτια ακριβό- εσώρουχο. Σαφώς, μια έμμεση συζήτηση με ένα βιβλίο μπορεί ευκολότερα να αποδειχθεί παραγωγικότερη από την πόση καφεϊνης υπό τη συνοδεία τυποποιημένων συζητήσεων. Δεν είναι όμως σίγουρο. Σίγουρο είναι επίσης πως κανένας από τους δύο δεν είναι "περίεργος". Είναι βέβαια σαφές πως επρόκειτο για δύο διαφορετικούς ανθρώπους. Δύο διαφορετικούς ανθρώπους με διαφορετικές συνήθειες και σκέψεις. Δύο ανθρώπους που έχουν να δείξουν ένα διαφορετικό "πολιτισμικό κεφάλαιο". Δύο ανθρώπους οι οποίοι ίσως την Κυριακή βρεθούν σε τελείως διαφορετικές καταστάσεις σε σχέση με το Σάββατο. Ίσως για παράδειγμα, ο άνθρωπος που αγόρασε το Σάββατο το ακριβό εσώρουχο, την Κυριακή βρεθεί να διαβάζει για την έννοια της "υπεραξίας" και μετανιώνει για την πράξη του. Ίσως και όχι. Ας αφήσουμε όμως τις ημέρες και τον χρόνο. Ούτως ή άλλως , ο χρόνος διαφέρει ανάλογα τις σχετικές μας αντιλήψεις για αυτόν και το πως αξιοποιείται "σωστά".
Ένα ίσως πολυπλοκότερο ερώτημα όμως, είναι το εξής:
Τι είναι η διαφορετικότητα;
Το όχημα διαχωρισμού ανάμεσα στους ανθρώπους; Ή ένας ξεκάθαρος τρόπος να γίνει κατανοητό πως ο άνθρωπος είναι ον που δρα με βάση τα βιώματα και τις κλίσεις του, επομένως δεν είναι ακριβώς ίδιος με κανέναν ;
Ο έτερος κειμενογράφος του Blog θα συμφωνούσε σε όλα μαζί μου, απλά θα επισήμαινε την φράση "ναι αλλά αν είναι φασίστας...", εγώ απλώς θα την αναφέρω και θα έλεγα πως ο άνθρωπος μαθαίνει μέσα από τη τιμωρία. Από τη τιμωρία που έχει σωφρονιστικούς σκοπούς.
Σαφώς, μια επένδυση σε οτιδήποτε θα σε βοηθήσει στο "άνοιγμα" του μυαλού, είναι πολύ πιο πολύτιμη από ένα -αναίτια ακριβό- εσώρουχο. Σαφώς, μια έμμεση συζήτηση με ένα βιβλίο μπορεί ευκολότερα να αποδειχθεί παραγωγικότερη από την πόση καφεϊνης υπό τη συνοδεία τυποποιημένων συζητήσεων. Δεν είναι όμως σίγουρο. Σίγουρο είναι επίσης πως κανένας από τους δύο δεν είναι "περίεργος". Είναι βέβαια σαφές πως επρόκειτο για δύο διαφορετικούς ανθρώπους. Δύο διαφορετικούς ανθρώπους με διαφορετικές συνήθειες και σκέψεις. Δύο ανθρώπους που έχουν να δείξουν ένα διαφορετικό "πολιτισμικό κεφάλαιο". Δύο ανθρώπους οι οποίοι ίσως την Κυριακή βρεθούν σε τελείως διαφορετικές καταστάσεις σε σχέση με το Σάββατο. Ίσως για παράδειγμα, ο άνθρωπος που αγόρασε το Σάββατο το ακριβό εσώρουχο, την Κυριακή βρεθεί να διαβάζει για την έννοια της "υπεραξίας" και μετανιώνει για την πράξη του. Ίσως και όχι. Ας αφήσουμε όμως τις ημέρες και τον χρόνο. Ούτως ή άλλως , ο χρόνος διαφέρει ανάλογα τις σχετικές μας αντιλήψεις για αυτόν και το πως αξιοποιείται "σωστά".
Ένα ίσως πολυπλοκότερο ερώτημα όμως, είναι το εξής:
Τι είναι η διαφορετικότητα;
Το όχημα διαχωρισμού ανάμεσα στους ανθρώπους; Ή ένας ξεκάθαρος τρόπος να γίνει κατανοητό πως ο άνθρωπος είναι ον που δρα με βάση τα βιώματα και τις κλίσεις του, επομένως δεν είναι ακριβώς ίδιος με κανέναν ;
Ο έτερος κειμενογράφος του Blog θα συμφωνούσε σε όλα μαζί μου, απλά θα επισήμαινε την φράση "ναι αλλά αν είναι φασίστας...", εγώ απλώς θα την αναφέρω και θα έλεγα πως ο άνθρωπος μαθαίνει μέσα από τη τιμωρία. Από τη τιμωρία που έχει σωφρονιστικούς σκοπούς.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου