Η Deutsche Welle δημοσίευσε πριν τέσσερις μέρες ένα άρθρο με τίτλο: "Αϋπνία, η σύγχρονη διαταραχή". Στο εν λόγω άρθρο, ο Χανς Γκίντερ Βας, επικεφαλής του διεπιστημονικού Κέντρου Ύπνου στο Κλίνγκενμίνστερ της Δυτικής Γερμανίας μαζί με τους συνεργάτες του, αναζητούν το "ελιξίριο" που θα βοηθήσει τους ανθρώπους να κοιμούνται καλά.
Η έκφραση βέβαια "κοιμήθηκα καλά χθες το βράδυ" μπορεί να ερμηνευτεί ποικιλοτρόπως, ανάλογα το άτομο και πόσες ώρες ύπνου χρειάζεται.
Δε σηκώνει όμως αμφισβήτηση το γεγονός πως ο ύπνος, είναι το χρονικό διάστημα κατά το οποίο ο άνθρωπος πράγματι έρχεται κατά κάποιον τρόπο σε επαφή με το "ασυνείδητο". Είτε το όνειρο καθαυτό αποτελεί μια προσπάθεια εκπλήρωσης των "ψεύτικων" επιθυμιών μας που προέρχονται από την κοινωνία στην οποία εντασσόμαστε (Freud), είτε όχι, όταν έχουμε πλέον ξυπνήσει και σκεφτόμαστε το όνειρο που είδαμε, πλέον συνειδητά, δίνουμε το πρόσημο σε ένα όνειρο. Λέμε δηλαδή στον εαυτό μας, αν ήταν ευχάριστο ή δυσάρεστο.
Για παράδειγμα, φαντάζομαι πως εάν κάποιος ονειρευόταν ότι ο αέρας που αναπνέει γίνεται ολοένα και χειρότερος και εξαιτίας αυτού, είναι πιθανότερο να πάσχει μελλοντικά από καρκίνο του εγκεφάλου, τότε αυτό το όνειρο θα ήταν βεβαίως εφιάλτης. Εφιάλτης, για τον οποίο θα ευθύνονταν συγκεκριμένοι άνθρωποι με συγκεκριμένα συμφέροντα. Ας υποθέσουμε τώρα, ότι στον εν λόγω εφιάλτη, γνωρίζουμε ότι κάποιες από τις βιομηχανίες που συμβάλλουν στη μόλυνση του αέρα, ονομάζονται αυτοκινητοβιομηχανίες (οι οποίες ανήκουν σε συγκεκριμένους ανθρώπους με συγκεκριμένα συμφέροντα). Άρα, συμβάλλουν στο να ξυπνήσουμε από αυτό το όνειρο με αρνητική διάθεση.
Το ίδιο βράδυ, ας υποθέσουμε και πάλι ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος βλέπει και άλλο όνειρο, ακριβώς μετά από τον προηγούμενο εφιάλτη. Αυτή τη φορά ονειρεύεται κάποιους άλλους ανθρώπους, οι οποίοι ρίχνουν μπογιές σε αυτοκίνητα και διαμαρτύρονται για το καλό του αέρα, για το καλό του πλανήτη. Από την στιγμή που οι μηχανές (εν προκειμένω τα αυτοκίνητα) δεν έχουν (ακόμα) τη δυνατότητα να ονειρεύονται, αδυνατώ να καταλάβω γιατί το συγκεκριμένο όνειρο να είναι εφιάλτης για έναν άνθρωπο. Ακόμα και εάν κάποιος διαφωνεί με τις συγκεκριμένες "ακραίες" μεθόδους, δε δικαιολογείται να θεωρεί "λάθος" μια αντίδραση, η οποία δεν υπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα και συγκεκριμένους ανθρώπους, αλλά υποστηρίζει (με όποιον τρόπο και αν το κάνει) ένα κοινό αγαθό: τη Γη.
Είναι ιδιαίτερα δύσκολο να επαληθεύσω πως πράγματι η εξής ρήση: "Ο σοφός δείχνει το φεγγάρι κι ο χαζός κοιτάει το δάχτυλο" είναι πράγματι κινεζική. Όπως επίσης είναι εύκολο να χαρακτηρίζουμε ανθρώπους "χαζούς", για να δείξουμε ότι είμαστε ανώτεροι από εκείνους. Ούτως ή άλλως όλοι είμαστε χαζοί. Απλά διαφέρουμε ως προς τον τρόπο που το δικαιολογούμε. Σε κάθε περίπτωση όμως, αν σκεφτούμε λίγο, θα καταλάβουμε ποιο από τα δύο όνειρα είναι ο εφιάλτης και ποια ενέργεια είναι ακραία!
Έπειτα, θα αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε επίσης πόσα πράγματα θεωρούμε "κανονικά" και πόσα "μη κανονικά", ενώ δεν έχουμε συλλογιστεί γύρω από αυτά. Γιατί αν συλλογιστούμε, δεν υπάρχει περίπτωση να μην καταλάβουμε. Άλλωστε, ο πιο επικίνδυνος άνθρωπος θεωρώ πως δεν είναι ο χαζός, καθώς όπως είπα, όλοι είμαστε χαζοί. Ο πιο επικίνδυνος άνθρωπος είναι αυτός που δεν έχει περιέργεια. Περιέργεια να μάθει το γιατί μια διαδήλωση με όποιον τρόπο και να συμβαίνει με στόχο το κοινό καλό, είναι πολύ πιο "κανονική" και αντικειμενικά σωστή, από το να μολύνεις το περιβάλλον και να πείσεις ανθρώπους να ξοδέψουν δεκάδες χιλιάδες ευρώ για ένα όχημα που ίσως να μην τους χρειάζεται.
Δείτε επίσης :
1. The Interpretation of Dreams Sigmund Freud (1900) https://psychclassics.yorku.ca/Freud/Dreams/dreams.pdf
2. https://www.psychologynow.gr/arthra-psyxikis-ygeias/egkefalos/oneira/6677-oneirevomaste-gia-na-ksexasoume-kai-gia-na-thymithoyme.html
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου