Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης , στην οποία ο κατώτατος μισθός είναι χαμηλότερος σε σχέση με το 2010. Μιλάμε για τον κατώτατο μισθό των 650 ευρώ. Για έναν μισθό ο οποίος ίσως κατά το ήμισυ αποτελεί το ενοίκιο και τους λογαριασμούς για ένα μικρό διαμέρισμα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ζούμε όμως στην ίδια πραγματικότητα με τον πρωθυπουργό;
Ας δούμε μερικές δηλώσεις του για να το διαπιστώσουμε: "Δεν πιστεύουμε ότι τα προσωρινά επιδόματα ανακούφισης αποτελούν τη λύση στα προβλήματα της κοινωνικής ανισότητας". Αρχίζουμε βέβαια από το γεγονός πως κοινωνική και οικονομική ανισότητα είναι έννοιες αλληλένδετες. Δεν έχει άδικο όμως στη δήλωση του, χρειάζεται πολύ πιο βαθιά αλλαγή από προσωρινά επιδόματα ανακούφισης. Αυτό άλλωστε δεν εννοούσε;
"Στην παραγωγή νέου πλούτου, θα έχουν μερίδιο όλοι". Μισό λεπτό όμως, για ποιο νέο πλούτο μιλάμε; Τον νέο πλούτο από την αύξηση του κατώτατου μισθού ώστε να βρίσκεται πιο κοντά στα επίπεδα του 2010; Πραγματικά, φοβάμαι μήπως αυτός ο νέος πλούτος οδηγήσει την Ελλάδα ώστε φτάσει το κατά κεφαλήν ΑΕΠ του Λουξεμβούργου. Σοβαρά όμως τώρα, ακόμα και να τα πιστεύουν αυτά που λένε στη Νέα Δημοκρατία περί νέου πλούτου και μείωση κοινωνικής ανισότητας, μάτια δεν έχουν;
Πιστεύουν λοιπόν πως η αύξηση του κατώτατου μισθού (η οποία πάντα είναι καλοδεχούμενη) και η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας θα οδηγήσουν σε μείωση της κοινωνικής ανισότητας καθώς θα αυξηθούν οι "καλοπληρωμένοι". Ο πρωθυπουργός μήπως ζει σε κάποια χώρα όπου πολλοί ετοιμάζονται να φύγουν για καλοκαιρινή σεζόν ώστε να δουλεύουν 8 ώρες ασφαλισμένοι 5 ή 6 μέρες την εβδομάδα, δουλεύοντας σε ένα υγιές εργασιακό περιβάλλον δίχως υπερβολική πίεση και υπερωρίες; Ο πρωθυπουργός μήπως ζει σε μια χώρα, στην οποία τα αφεντικά στα εργοστάσια ενδιαφέρονται για τη μείωση της κοινωνικής ανισότητας; Μήπως ο πρωθυπουργός από τα πολλά ταξίδια έχει την εντύπωση ότι βρίσκεται στην Ισλανδία ή στη Νορβηγία; Περιμένει στην ουσία ότι αυξάνοντας τον κατώτατο μισθό στα 700 ευρώ θα υπάρξει κοινωνική κινητικότητα; Πως; Κάθεσαι και σκέφτεσαι ορθολογικά λοιπόν. Όμως η απάντηση είναι μπροστά σου.
Σε μια ακόμα δήλωση:"Δεν υπάρχουν ακμαίες επιχειρήσεις χωρίς ικανοποιημένους εργαζόμενους". Όντως ο πρωθυπουργός και το κόμμα του είπαν την αλήθεια, με αποστόμωσαν. Ξέρετε εσείς κάποια επιχείρηση στην Ελλάδα, μικρού, μεσαίου, τεράστιου μεγέθους η οποία είναι κερδοφόρα; Ωραία, ξέρετε πολλές. Σίγουρα σε αυτήν την επιχείρηση οι εργαζόμενοι είναι χαμογελαστοί έτσι; Ίσως να είναι πιο χαμογελαστοί και από την αγελάδα του "la vache qui rit". Ούτως ή άλλως μοιάζουν σε κάτι. Όπως από την αγελάδα οι άνθρωποι προσπαθούν να βγάλουν όσο περισσότερο γάλα γίνεται, έτσι και οι εργοδότες προσπαθούν να πάρουν όσα περισσότερα μπορούν από τους εργαζόμενους, να τους "βγάλουν το λάδι".
Και στις δύο περιπτώσεις, ο έχων εξουσία δεν ενδιαφέρεται για τον τρόπο που του παρέχει το κέρδος που ζητά. Βέβαια, είναι πολύ βολικό να παρουσιάζουμε τα θύματα ως "χαμογελαστά" και "ευνοημένα" από αυξήσεις σε κατώτατους μισθούς. Δεν είναι όμως. Βέβαια, οι εργοδότες τουλάχιστον δεν κρύβονται. Το λένε ότι δε θέλουν αύξηση του κατώτατου μισθού. Ίσως και ο άνθρωπος που βγάζει το γάλα από την αγελάδα να το λέει και εκείνος ότι δεν ενδιαφέρεται για τη ζωή της. Άρα γιατί εμείς κρατάμε την πιο ωραιοποιημένη εικόνα;
Γιατί δεν κρατάμε το γεγονός πως ο πρωθυπουργός και οι όμοιοι του ,που δήθεν δεν καταλαβαίνουν πως πίσω από ένα μεγάλο χαμόγελο ενός κερδοφόρου εργοστασιάρχη και πίσω από τους αριθμούς οικονομικής "ανάπτυξης" οι οποίοι πηγάζουν από την προαναφερθείσα κερδοφορία, απολαμβάνουν τα προνόμια της πολιτικής και οικονομικής τους θέσης χαλαροί, την ώρα που υπερβολικά πολλοί πολλαπλάσιοι τους, ξυπνούν κάθε πρωί με κατήφεια, καθώς πρέπει πάλι "να πάνε στη (συγκεκριμένη και υπό συγκεκριμένες συνθήκες) δουλειά" ;
Ας δούμε μερικές δηλώσεις του για να το διαπιστώσουμε: "Δεν πιστεύουμε ότι τα προσωρινά επιδόματα ανακούφισης αποτελούν τη λύση στα προβλήματα της κοινωνικής ανισότητας". Αρχίζουμε βέβαια από το γεγονός πως κοινωνική και οικονομική ανισότητα είναι έννοιες αλληλένδετες. Δεν έχει άδικο όμως στη δήλωση του, χρειάζεται πολύ πιο βαθιά αλλαγή από προσωρινά επιδόματα ανακούφισης. Αυτό άλλωστε δεν εννοούσε;
"Στην παραγωγή νέου πλούτου, θα έχουν μερίδιο όλοι". Μισό λεπτό όμως, για ποιο νέο πλούτο μιλάμε; Τον νέο πλούτο από την αύξηση του κατώτατου μισθού ώστε να βρίσκεται πιο κοντά στα επίπεδα του 2010; Πραγματικά, φοβάμαι μήπως αυτός ο νέος πλούτος οδηγήσει την Ελλάδα ώστε φτάσει το κατά κεφαλήν ΑΕΠ του Λουξεμβούργου. Σοβαρά όμως τώρα, ακόμα και να τα πιστεύουν αυτά που λένε στη Νέα Δημοκρατία περί νέου πλούτου και μείωση κοινωνικής ανισότητας, μάτια δεν έχουν;
Πιστεύουν λοιπόν πως η αύξηση του κατώτατου μισθού (η οποία πάντα είναι καλοδεχούμενη) και η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας θα οδηγήσουν σε μείωση της κοινωνικής ανισότητας καθώς θα αυξηθούν οι "καλοπληρωμένοι". Ο πρωθυπουργός μήπως ζει σε κάποια χώρα όπου πολλοί ετοιμάζονται να φύγουν για καλοκαιρινή σεζόν ώστε να δουλεύουν 8 ώρες ασφαλισμένοι 5 ή 6 μέρες την εβδομάδα, δουλεύοντας σε ένα υγιές εργασιακό περιβάλλον δίχως υπερβολική πίεση και υπερωρίες; Ο πρωθυπουργός μήπως ζει σε μια χώρα, στην οποία τα αφεντικά στα εργοστάσια ενδιαφέρονται για τη μείωση της κοινωνικής ανισότητας; Μήπως ο πρωθυπουργός από τα πολλά ταξίδια έχει την εντύπωση ότι βρίσκεται στην Ισλανδία ή στη Νορβηγία; Περιμένει στην ουσία ότι αυξάνοντας τον κατώτατο μισθό στα 700 ευρώ θα υπάρξει κοινωνική κινητικότητα; Πως; Κάθεσαι και σκέφτεσαι ορθολογικά λοιπόν. Όμως η απάντηση είναι μπροστά σου.
Σε μια ακόμα δήλωση:"Δεν υπάρχουν ακμαίες επιχειρήσεις χωρίς ικανοποιημένους εργαζόμενους". Όντως ο πρωθυπουργός και το κόμμα του είπαν την αλήθεια, με αποστόμωσαν. Ξέρετε εσείς κάποια επιχείρηση στην Ελλάδα, μικρού, μεσαίου, τεράστιου μεγέθους η οποία είναι κερδοφόρα; Ωραία, ξέρετε πολλές. Σίγουρα σε αυτήν την επιχείρηση οι εργαζόμενοι είναι χαμογελαστοί έτσι; Ίσως να είναι πιο χαμογελαστοί και από την αγελάδα του "la vache qui rit". Ούτως ή άλλως μοιάζουν σε κάτι. Όπως από την αγελάδα οι άνθρωποι προσπαθούν να βγάλουν όσο περισσότερο γάλα γίνεται, έτσι και οι εργοδότες προσπαθούν να πάρουν όσα περισσότερα μπορούν από τους εργαζόμενους, να τους "βγάλουν το λάδι".
Και στις δύο περιπτώσεις, ο έχων εξουσία δεν ενδιαφέρεται για τον τρόπο που του παρέχει το κέρδος που ζητά. Βέβαια, είναι πολύ βολικό να παρουσιάζουμε τα θύματα ως "χαμογελαστά" και "ευνοημένα" από αυξήσεις σε κατώτατους μισθούς. Δεν είναι όμως. Βέβαια, οι εργοδότες τουλάχιστον δεν κρύβονται. Το λένε ότι δε θέλουν αύξηση του κατώτατου μισθού. Ίσως και ο άνθρωπος που βγάζει το γάλα από την αγελάδα να το λέει και εκείνος ότι δεν ενδιαφέρεται για τη ζωή της. Άρα γιατί εμείς κρατάμε την πιο ωραιοποιημένη εικόνα;
Γιατί δεν κρατάμε το γεγονός πως ο πρωθυπουργός και οι όμοιοι του ,που δήθεν δεν καταλαβαίνουν πως πίσω από ένα μεγάλο χαμόγελο ενός κερδοφόρου εργοστασιάρχη και πίσω από τους αριθμούς οικονομικής "ανάπτυξης" οι οποίοι πηγάζουν από την προαναφερθείσα κερδοφορία, απολαμβάνουν τα προνόμια της πολιτικής και οικονομικής τους θέσης χαλαροί, την ώρα που υπερβολικά πολλοί πολλαπλάσιοι τους, ξυπνούν κάθε πρωί με κατήφεια, καθώς πρέπει πάλι "να πάνε στη (συγκεκριμένη και υπό συγκεκριμένες συνθήκες) δουλειά" ;
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου