Η κακοκαιρία «Μήδεια» χτύπησε για τα καλά τη χώρα, με ένα μεγάλο μέρος της να ντύνεται στα λευκά. Αποκλεισμένοι δρόμοι, κλείσιμο εθνικής οδού, θυελλώδεις άνεμοι, ακόμη και στο κέντρο της Αθήνας.
Προβλήματα στα δίκτυα ηλεκτρισμού, εγκλωβισμός οδηγών μέσα στα αυτοκίνητα, ήταν μερικά από τα αποτελέσματα, ενώ μέχρι το πρωί της Τρίτης είχαν καταγραφεί δύο νεκροί. Δόθηκαν λοιπόν ισχυρές συστάσεις στους πολίτες. να αποφευχθούν όσο το δυνατόν περισσότερο οι μετακινήσεις.
Τι γίνεται όμως με όσους εργάζονται; Η αλήθεια είναι πως, μεγάλο μέρος των επιχειρήσεων βρίσκεται σε αναστολή λόγω των μέτρων. Υπάρχουν όμως και κάποιοι εργαζόμενοι οι οποίοι δουλεύουν ασταμάτητα από την αρχή της πανδημίας, και συνεχίζουν να το κάνουν την ώρα που ο κίνδυνος ατυχήματος στο δρόμο είναι ιδιαίτερα αυξημένος. Εκτός από τους γιατρούς, υπάρχουν και οι διανομείς. Ναι, κι εκείνοι είναι εργαζόμενοι πρώτης γραμμής, πράγμα που συνηθίζουμε να ξεχνάμε.
Τις προηγούμενες ώρες λοιπόν, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γέμισαν από κατάλευκες φωτογραφίες από γειτονιές, δρόμους και πάρκα, είτε από ανθρώπους που είχαν βγει στο δρόμο και έβγαζαν φωτογραφίες είτε από τα μπαλκόνια. Υπήρξαν όμως και πολλές φωτογραφίες και βίντεο από ντελιβεράδες, οι οποίοι κυριολεκτικά πάλευαν για να μεταφέρουν μια παραγγελία. Άλλοι είχαν πάρει το μηχανάκι στα χέρια, αλλά πήγαιναν μόνο με τα πόδια, ενώ κάποιοι έκαναν κυριολεκτικά πατινάζ στο δρόμο, αφού πλέον πρόκειται για κανονικό παγοδρόμιο, σε ένα τρομερά ολισθηρό έδαφος.
Από την άλλη, υπάρχει και η, καλοπροαίρετη θεωρώ, πλευρά, η οποία υποστηρίζει πως μπορούμε να παραγγείλουμε, αρκεί να δώσουμε ένα “γενναίο” φιλοδώρημα στους διανομείς, αφού αν αποφασίσουμε πως δεν τους χρειαζόμαστε κάθε φορά που έξω ο καιρός δεν είναι ο κατάλληλος, τότε αυτομάτως πολλοί μπορεί να χάσουν τη δουλειά τους, ή κάποια μεροκάματα, αν τα έσοδα του μαγαζιού μειωθούν.
Ωστόσο, το Συνδικάτο Επισιτισμού – Τουρισμού της Αθήνας, καλεί τους εργαζόμενους να αρνηθούν τη διανομή με μηχανάκι για όσες μέρες κρατά η κακοκαιρία, ενώ ζητά να απαγορευθεί συνολικά η διανομή, παράλληλα με μέτρα προστασίας για τους εργαζόμενους. Επιπλέον, και η Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου (ΣΒΕΟΔ), υποστηρίζει σε ανακοίνωσή της πως προέχει η ασφάλεια των οδηγών. “Kαλύτερα να μην παραδοθεί το “πακέτο” παρά να το φάμε εμείς”, τονίζουν σε ανακοίνωσή της.
Η αλήθεια είναι πως, πολλοί εργοδότες πληρώνουν τους διανομείς με βάση το μέγεθος των εσόδων κάθε μέρας, οπότε αν τα έσοδα είναι μηδαμινά, τότε ο ντελιβεράς θα πληρωθεί ελάχιστα. Βέβαια, ίσως είναι καλύτερο να χάσει κάποιος ένα μεροκάματο, από το να κινδυνεύσει η ζωή του. Δεδομένου ωστόσο πως πρόκειται για επάγγελμα το οποίο απασχολεί και πολλούς οικογενειάρχες, πως πολλές φορές μπορεί ο διανομέας να μην έχει τη δυνατότητα να χάσει ούτε ένα μεροκάματο.
Επιπλέον, την ώρα που, σύμφωνα με έρευνα της ΓΣΕΒΕΕ, το εισόδημα του μέσου νοικοκυριού εξαντλείται στις 19 πρώτες ημέρες του μήνα, ενδέχεται να εμποδίζεται η θέληση πολλών πελατών να δώσουν ένα ικανοποιητικό φιλοδώρημα. Επομένως, αυτό δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο. Επίσης, λύση δεν αποτελεί η μεταφορά του προϊόντος με το αμάξι του εργαζόμενου, όταν τα έξοδα δεν καλύπτονται από τον εργοδότη. Τελικά όμως, ποια είναι η λύση, όταν οι εργοδότες αναγκάζουν τους εργαζόμενους να δουλέψουν στο χιόνι;
Με δεδομένο το πάγιο αίτημα για ένταξη στα Βαρέα και Ανθυγιεινά, τα Συνδικάτα, τα Συνδικαλιστικά Όργανα και οι συνελεύσεις μπορούν να πιέσουν έτσι ώστε να τοποθετείται σαν πρώτο ζητούμενο η ασφάλεια και η υγεία των ντελιβεράδων. Το Σώμα Επιθεώρησης της Εργασίας θα μπορούσε να παίξει κι αυτό σημαντικό ρόλο, αλλά οι ίδιοι οι εργαζόμενοι αναφέρουν πως είναι διακοσμητικό σε πολλές περιπτώσεις.
Συνολικά, λύση σε πολλά προβλήματα του επαγγέλματος φαίνεται πως είναι ο συλλογικός αγώνας, καθώς δεν είναι λίγα τα περιστατικά όπου ο ατομικός αγώνας κάποιου εργαζόμενου αποδείχθηκε εξαιρετικά δύσκολος, αφού προσέκρουσε στην αδιαλλαξία και την ψυχρότητα των εργοδοτών, με αποτέλεσμα ακόμη και την απόλυση.
Τέλος, να ξεκαθαρίσουμε πως η συζήτηση σχετικά με τη συμπεριφορά όλων μας, δυνάμει πελατών, γίνεται όταν οι συνθήκες είναι σχετικά “ανθρώπινες”, αλλά παραμένουν επικίνδυνες, οπότε μπαίνουμε σε δίλημμα. Στη περίπτωση του χιονιού, με βαθμούς υπό του μηδενός, με ατυχήματα ήδη να σημειώνονται, το να παραγγείλουμε για παράδειγμα έναν καφέ, δηλώνει την ύπαρξη ενός σοβαρού μειονεκτήματος, την έλλειψη ενσυναίσθησης, στην καλύτερη.
Γιάννης Τσεκούρας
Προβλήματα στα δίκτυα ηλεκτρισμού, εγκλωβισμός οδηγών μέσα στα αυτοκίνητα, ήταν μερικά από τα αποτελέσματα, ενώ μέχρι το πρωί της Τρίτης είχαν καταγραφεί δύο νεκροί. Δόθηκαν λοιπόν ισχυρές συστάσεις στους πολίτες. να αποφευχθούν όσο το δυνατόν περισσότερο οι μετακινήσεις.
Τι γίνεται όμως με όσους εργάζονται; Η αλήθεια είναι πως, μεγάλο μέρος των επιχειρήσεων βρίσκεται σε αναστολή λόγω των μέτρων. Υπάρχουν όμως και κάποιοι εργαζόμενοι οι οποίοι δουλεύουν ασταμάτητα από την αρχή της πανδημίας, και συνεχίζουν να το κάνουν την ώρα που ο κίνδυνος ατυχήματος στο δρόμο είναι ιδιαίτερα αυξημένος. Εκτός από τους γιατρούς, υπάρχουν και οι διανομείς. Ναι, κι εκείνοι είναι εργαζόμενοι πρώτης γραμμής, πράγμα που συνηθίζουμε να ξεχνάμε.
Τις προηγούμενες ώρες λοιπόν, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γέμισαν από κατάλευκες φωτογραφίες από γειτονιές, δρόμους και πάρκα, είτε από ανθρώπους που είχαν βγει στο δρόμο και έβγαζαν φωτογραφίες είτε από τα μπαλκόνια. Υπήρξαν όμως και πολλές φωτογραφίες και βίντεο από ντελιβεράδες, οι οποίοι κυριολεκτικά πάλευαν για να μεταφέρουν μια παραγγελία. Άλλοι είχαν πάρει το μηχανάκι στα χέρια, αλλά πήγαιναν μόνο με τα πόδια, ενώ κάποιοι έκαναν κυριολεκτικά πατινάζ στο δρόμο, αφού πλέον πρόκειται για κανονικό παγοδρόμιο, σε ένα τρομερά ολισθηρό έδαφος.
 |
| Unsplash - Ivan Larypin |
Με αφορμή και τις παραπάνω εικόνες, τις τελευταίες μέρες υπάρχει μια συζήτηση, διαχρονική μεν αλλά και επίκαιρη, σχετικά με τις παραγγελίες σε τέτοιες συνθήκες. Πριν ακόμη το χιόνι σκεπάσει και το κέντρο της Αθήνας, όταν επικρατούσε απλά παγετός, πολλοί/ες διατύπωσαν την άποψη πως δεν πρέπει να γίνονται παραγγελίες σε τέτοιες απάνθρωπες συνθήκες για έναν εργαζόμενο, καθώς η επικινδυνότητα είναι μεγάλη.
Από την άλλη, υπάρχει και η, καλοπροαίρετη θεωρώ, πλευρά, η οποία υποστηρίζει πως μπορούμε να παραγγείλουμε, αρκεί να δώσουμε ένα “γενναίο” φιλοδώρημα στους διανομείς, αφού αν αποφασίσουμε πως δεν τους χρειαζόμαστε κάθε φορά που έξω ο καιρός δεν είναι ο κατάλληλος, τότε αυτομάτως πολλοί μπορεί να χάσουν τη δουλειά τους, ή κάποια μεροκάματα, αν τα έσοδα του μαγαζιού μειωθούν.
Ωστόσο, το Συνδικάτο Επισιτισμού – Τουρισμού της Αθήνας, καλεί τους εργαζόμενους να αρνηθούν τη διανομή με μηχανάκι για όσες μέρες κρατά η κακοκαιρία, ενώ ζητά να απαγορευθεί συνολικά η διανομή, παράλληλα με μέτρα προστασίας για τους εργαζόμενους. Επιπλέον, και η Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου (ΣΒΕΟΔ), υποστηρίζει σε ανακοίνωσή της πως προέχει η ασφάλεια των οδηγών. “Kαλύτερα να μην παραδοθεί το “πακέτο” παρά να το φάμε εμείς”, τονίζουν σε ανακοίνωσή της.
Η αλήθεια είναι πως, πολλοί εργοδότες πληρώνουν τους διανομείς με βάση το μέγεθος των εσόδων κάθε μέρας, οπότε αν τα έσοδα είναι μηδαμινά, τότε ο ντελιβεράς θα πληρωθεί ελάχιστα. Βέβαια, ίσως είναι καλύτερο να χάσει κάποιος ένα μεροκάματο, από το να κινδυνεύσει η ζωή του. Δεδομένου ωστόσο πως πρόκειται για επάγγελμα το οποίο απασχολεί και πολλούς οικογενειάρχες, πως πολλές φορές μπορεί ο διανομέας να μην έχει τη δυνατότητα να χάσει ούτε ένα μεροκάματο.
Επιπλέον, την ώρα που, σύμφωνα με έρευνα της ΓΣΕΒΕΕ, το εισόδημα του μέσου νοικοκυριού εξαντλείται στις 19 πρώτες ημέρες του μήνα, ενδέχεται να εμποδίζεται η θέληση πολλών πελατών να δώσουν ένα ικανοποιητικό φιλοδώρημα. Επομένως, αυτό δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο. Επίσης, λύση δεν αποτελεί η μεταφορά του προϊόντος με το αμάξι του εργαζόμενου, όταν τα έξοδα δεν καλύπτονται από τον εργοδότη. Τελικά όμως, ποια είναι η λύση, όταν οι εργοδότες αναγκάζουν τους εργαζόμενους να δουλέψουν στο χιόνι;
Με δεδομένο το πάγιο αίτημα για ένταξη στα Βαρέα και Ανθυγιεινά, τα Συνδικάτα, τα Συνδικαλιστικά Όργανα και οι συνελεύσεις μπορούν να πιέσουν έτσι ώστε να τοποθετείται σαν πρώτο ζητούμενο η ασφάλεια και η υγεία των ντελιβεράδων. Το Σώμα Επιθεώρησης της Εργασίας θα μπορούσε να παίξει κι αυτό σημαντικό ρόλο, αλλά οι ίδιοι οι εργαζόμενοι αναφέρουν πως είναι διακοσμητικό σε πολλές περιπτώσεις.
Συνολικά, λύση σε πολλά προβλήματα του επαγγέλματος φαίνεται πως είναι ο συλλογικός αγώνας, καθώς δεν είναι λίγα τα περιστατικά όπου ο ατομικός αγώνας κάποιου εργαζόμενου αποδείχθηκε εξαιρετικά δύσκολος, αφού προσέκρουσε στην αδιαλλαξία και την ψυχρότητα των εργοδοτών, με αποτέλεσμα ακόμη και την απόλυση.
Τέλος, να ξεκαθαρίσουμε πως η συζήτηση σχετικά με τη συμπεριφορά όλων μας, δυνάμει πελατών, γίνεται όταν οι συνθήκες είναι σχετικά “ανθρώπινες”, αλλά παραμένουν επικίνδυνες, οπότε μπαίνουμε σε δίλημμα. Στη περίπτωση του χιονιού, με βαθμούς υπό του μηδενός, με ατυχήματα ήδη να σημειώνονται, το να παραγγείλουμε για παράδειγμα έναν καφέ, δηλώνει την ύπαρξη ενός σοβαρού μειονεκτήματος, την έλλειψη ενσυναίσθησης, στην καλύτερη.
Γιάννης Τσεκούρας
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου