To μυαλό μας ορισμένες φορές δεν σκέφτεται ορθολογικά. Το μυαλό μας συνήθως δεν αντέχει στην ιδέα πως κάτι συνέβη πραγματικά τυχαία-άδικα. Το μυαλό μας και το κοινωνικό μας "εγώ", θέλουν οπωσδήποτε να μας κάνουν να ενταχθούμε σε κοινωνικές ομάδες. Μέχρι εδώ καλά. Ο άνθρωπος είναι ένα ατελές-φύσει κοινωνικό ον που μονίμως αναζητά απαντήσεις. Αυτό το ξέραμε. Αυτό που δεν ήξερα, ή δε θέλω να παραδεχθώ, είναι ότι πέρα από ένα ατελές ον , είναι και τόσο αφελές. Τόσο αφελές ώστε να πιστεύει ότι οι αστυνομικοί πράγματι μπαίνουν στους κινηματογράφους, στα clubs, στα Πανεπιστήμια, με έναν κοινό καλό σκοπό. Τόσο αφελές που πιστεύει ότι μόλις οι αστυνομικοί "καθαρίσουν" τα πανεπιστήμια και τα clubs από ναρκωτικά, οι άνθρωποι δε θα χρησιμοποιούν εξαρτησιογόνες ουσίες. Το ον αυτό λοιπόν, μιλά για εξαρτήσεις ενώ παράλληλα καπνίζει το δέκατο τσιγάρο της μέρας, πίνοντας μια γουλιά από τον τρίτο καφέ του. Παράλληλα κοιτά τηλεόραση, γίνεται ακόμα πιο φοβισμένο και παραπληροφορημένο από ο,τι ήταν και συνεχίζει τη ζωή του κανονικά. Γιατί; Ποιον πειράζει;
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου