Ο αυτοεξόριστος μιλά για συναντήσεις που θυμόμαστε και άτομα που ξεχνάμε

Ανακτήθηκε από : https://www.psychologytoday.com/ie/blog/the-young-and-the-restless/201411/case-the-malleable-memory

Αιθεροβάμονες πολιτικοί ηγέτες συναντώνται. Πολιτικοί ηγέτες που θεωρητικά έχουν την ισχύ ώστε να ασκήσουν επίδραση σε ζωές δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Δεν χρησιμοποιώ τη λέξη "θεωρητικά" ώστε να υποβαθμίσω το κύρος των αποφάσεων, αλλά γιατί πολλές φορές δεν είναι οι πολιτικοί που ασκούν πολιτική. Άνθρωποι λοιπόν που στην πληθώρα τους εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα με την πρόφαση της συλλογικής "ανάπτυξης" μιας χώρας , συναντώνται για την 70η επέτειο του ΝΑΤΟ. Δυστυχώς , ένα κλισέ σχεδόν ταυτίζεται με όσα διαδραματίστηκαν στη συνάντηση τους: ο ένας χειρότερος από τον άλλον. Δε θα σταθώ στα εκατέρωθεν σχόλια των (φερόμενων ως) παγκόσμιων ηγετών . Ούτε στο "ποιος κυβερνά τον κόσμο". Ούτως ή άλλως , το προαναφερθέν ερώτημα έχουν αποπειραθεί να το απαντήσουν άνθρωποι που έχουν σαφώς πολλά περισσότερα να πουν από εμένα (Νόαμ Τσόμσκι). Θα σταθώ στο γεγονός πως συναντήσεις γίνονται και θα γίνονται , κυβερνήσεις αλλάζουν και θα αλλάζουν, η ζωή όμως ορισμένων ανθρώπων πολύ δύσκολα αλλάζει. Μιλάω για τα άτομα με αναπηρία , μιλάω για τα άτομα με ψυχολογικά προβλήματα , μιλάω για τους άστεγους . Άτομα πολλές φορές "ξεχασμένα", πιο "ξεχασμένα" ακόμα και από τους νοσηλευτές και τις νοσηλεύτριες των δημοσίων νοσοκομείων στις παραμεθόριες περιοχές της Ελλάδας. Τα άτομα αυτά είναι ξεχασμένα γιατί ακριβώς , τα ξεχνάμε. Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων, στην οποία εντάσσονται οι άνθρωποι που ξεχνούν συνειδητά τα άτομα αυτά γιατί "ενοχλούν " με τα αιτήματα τους. Υπάρχει βέβαια και μια άλλη κατηγορία, η οποία συγκεντρώνει και περισσότερα άτομα. Είναι ακριβώς η κατηγορία των ανθρώπων οι οποίοι θυμούνται τα άτομα αυτά  μόνο σε κάποιο τραγικό συμβάν ή σε παγκόσμιες ημέρες, γιατί απλώς έχουν τα δικά τους προβλήματα για να ασχοληθούν και με προβλήματα άλλων. Το ζήτημα όμως είναι πως η δεύτερη κατηγορία ανθρώπων (κοινωνικά και οικονομικά) βρίσκεται πολύ πιο κοντά στα "ξεχασμένα άτομα" σε σχέση με τον Μακρόν, τον Τραμπ και την χλιδή των συνόδων του ΝΑΤΟ. Όμως , "δελεάζεται από τα φώτα" και εν τέλει καταλήγει να ασχολείται και με "προβλήματα άλλων". Όχι όμως των "ξεχασμένων άλλων", αλλά των "άλλων" που προβάλλονται συνεχώς. Καθώς όμως στο κάθε πρόβλημα , η σημασία έγκειται στη λύση, στα συγκεκριμένα προβλήματα , στα προβλήματα των κουστουμιών, τη λύση θα τα βρουν ακριβώς οι κύριοι που φορούν κοστούμια . Για τα προβλήματα των "ξεχασμένων ατόμων" όμως , ποιος θα αναλάβει τη διαδικασία της επίλυσης;