Θολή παρουσίαση του ζητήματος, θολή η άποψη και της κοινωνίας

Υποθετικά, αν σήμερα ρωτήσουμε διάφορους ανθρώπους για τον τρόπο που επιλέγουν να περάσουν τον ελεύθερο χρόνο τους, οι απαντήσεις θα ήταν πολλές και διάφορες. Μπορούμε όμως να μαντέψουμε κάποιες από αυτές : ταινίες, βιβλία, μουσική, θέατρο. Υπάρχουν ακόμη αμέτρητα πράγματα με τα οποία μπορεί κάποιος να ασχοληθεί, όπως η ζωγραφική, η φωτογραφία και η μαγειρική. 

Όταν ένας άνθρωπος αξιοποιεί πραγματικά τον χρόνο που του απομένει, μακριά από τη "φθορά" της δουλειάς και τις δεκάδες υποχρεώσεις, πράγμα καθόλου εύκολο, τότε είναι πιο πιθανό να αναπτύξει διάφορες ευαισθησίες, ακριβώς γιατί έχει μπει σε μια διαδικασία όπου η κοσμοθεωρία του προκύπτει μέσα από την καλλιέργεια του εαυτού του. Για παράδειγμα, είναι πιθανό να παίρνει μέρος σε  διάφορες δράσεις αλληλεγγύης, όπως η συλλογή τροφίμων και γενικά ειδών πρώτης ανάγκης για όσους χρειάζονται, η συμπαράσταση προς τους μετανάστες όταν γίνονται αποδέκτες ρατσιστικών συμπεριφορών αλλά και η συμμετοχή σε διάφορες εκδηλώσεις - συζητήσεις, ακριβώς γιατί η επικοινωνία με άλλους ανθρώπους είναι κι αυτή ένας τρόπος να μάθεις καινούρια πράγματα.

Όλα αυτά δεν ειπώθηκαν τυχαία. Η Νέα Δημοκρατία, από την πρώτη μέρα της εκλογής της, έθεσε σαν στόχο την πάταξη της ανομίας των Εξαρχείων και του Πανεπιστημιακού ασύλου, το οποίο χαρακτηρίστηκε και ως "άσυλο ανομίας". Επιπλέον, πολέμησε και συνεχίζει να πολεμά τις καταλήψεις, ενώ δεν επιθυμεί και την ύπαρξη διάφορων κοινωνικών κέντρων, τα οποία σημαίνουν ελεύθερη διακίνηση ιδεών. 

Τι είναι τελικά οι καταλήψεις; 

Στις καταλήψεις λοιπόν, οι οποίες μαζί με τα Εξάρχεια αντιμετωπίζονται σαν να είναι το κύριο πρόβλημα της χώρας, όχι όμως τόσο σοβαρό όσο η ανεργία και οι ελλείψεις καθηγητών, ιατρών και δασκάλων, πραγματοποιούνται δεκάδες δραστηριότητες καθημερινά τις οποίες θεωρητικά θα επαινούσε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Όταν όμως συμβαίνουν μέσα σε καταλήψεις ή σε κοινωνικούς χώρους, τότε υπάρχει γενικά μια επιφύλαξη. Ειδικότερα, σε κατειλημμένους χώρους και κοινωνικά κέντρα, πραγματοποιούνται προβολές ταινιών, συζητήσεις, ομιλίες, διαφόρων ειδών σεμινάρια και εργαστήρια, συναυλίες αλλά και διάφορα παζάρια. Επιπλέον, κάποιοι από αυτούς λειτουργούν και σαν χώροι φιλοξενίας αστέγων, προσφύγων και επισκεπτών, ενώ πολλοί διαθέτουν και κουζίνα. Ακόμη, δεν είναι λίγες οι φορές όπου οι άνθρωποι που διαχειρίζονται τέτοια εγχειρήματα έχουν σταθεί στο πλευρό ανθρώπων που χρειάζονται βοήθεια.

Το πραγματικό ερώτημα

Γενικότερα, οι χώροι αυτοί είναι αυτο - διαχειριζόμενοι και λειτουργούν κατά βάση με συνελεύσεις, στις οποίες μπορεί να παρευρεθεί όποιος επιθυμεί. Γιατί όμως, ενώ συμβαίνουν όλα τα παραπάνω, η Κυβέρνηση τους αντιμετωπίζει σαν εστία προβλημάτων, η οποία πρέπει να καταστραφεί; Αυτό που πρέπει να ανακαλύψουμε είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο η Νέα Δημοκρατία δρα με αυτό τον τρόπο. Αυτό θα γίνει όταν στο δημόσιο διάλογο, προσπαθήσουμε να καταλάβουμε επιτέλους γιατί αυτοί οι άνθρωποι και οι συλλογικότητές τους δημιουργούν έναν δικό τους χώρο αλληλεγγύης και αυτο - οργάνωσης μέσα στη κοινωνία. Αν αντιμετωπίσουμε το ζήτημα μόνο νομικά, τότε είναι πολύ εύκολο να λυθεί : αφού οι καταλήψεις είναι παράνομες, να κλείσουν όλες. Αυτό όμως δεν συνιστά λύση, αν πραγματικά θέλουμε να αντιληφθούμε τα αιτήματα και τις ανησυχίες όλων των ανθρώπων.

Συνοψίζοντας, η δαιμονοποίηση χώρων και περιοχών γίνεται κυρίως για λόγους εντυπωσιασμού και απουσίας ενός συνειδητοποιημένου πολιτικού προγράμματος. Η ουσία είναι όμως να μην αντιμετωπιστεί το όλο θέμα σαν ένα "πρόβλημα που πρέπει να λυθεί", αλλά σαν "ένα ζήτημα που πρέπει να συζητηθεί".

Φώτο : Marija Zaric - Unsplash