Πριν δύο χρόνια ο πατέρας μου , έκανε μια ευχή στα γενέθλια μου : να εκπληρώσω τα όνειρα μου.
Τότε , όπως και τώρα, θεωρώ πως είναι μια όμορφη ευχή. Βέβαια η οπτική μου σήμερα είναι λίγο έως πολύ διαφορετική.
Δεν έχει μείνει τυχαία στην ιστορία η φράση του Martin Luther King: I Have A Dream. Tο όνειρο του ταυτιζόταν με το όραμα για τον κόσμο γενικότερα, ένα όραμα για έναν κόσμο όπως αυτονόητα θα έπρεπε να είναι.
Ήταν όμως πραγματικά το δικό του όνειρο; Ασφαλώς , αποκλειστικά δικό του δεν ήταν. Όπως και κανενός το όνειρο. Όλοι επηρεαζόμαστε από κοινωνικές συμβάσεις ακόμα και στον τρόπο με τον οποίον "ονειρευόμαστε" τη ζωή μας. Σαφώς θα μπορούσε κανείς να πει ότι τα όνειρα είναι στην πραγματικότητα η αποτύπωση της επιρροής των κοινωνικών ομάδων στις οποίες έχουμε βρεθεί.
Κάπου , έχουμε ακούσει κάτι που σε συνδυασμό με άλλα κάτι που ακούσαμε κάπου (τυχαία) οδήγησαν στη δημιουργία του ονείρου.
Μπορεί να με ρωτήσει εάν κάποιος διάβαζε το κείμενο (ενδεχομένως έχει πολύ ελεύθερο χρόνο): και τι λες , να μην έχουμε όνειρα;
Να έχουμε θα του απαντούσα. Αλλά να μην είμαστε προσκολλημένοι σε αυτά. Ούτως ή άλλως, από μόνος του ο ορισμός του ονείρου ερμηνεύεται ως κάτι "μεγαλοπρεπές", σχεδόν "άπιαστο". Παρ' όλα αυτά, για να διαβάζει κάποιος αυτό το άρθρο έχει εκπληρώσει τον στόχο της ύπαρξης του την τωρινή στιγμή: την επιβίωση. Κάτι που για άλλους είναι "μεγαλοπρεπές" και "σχεδόν άπιαστο". Για άλλους που βγήκαν και αυτοί από μια μήτρα, όπως και εγώ και εσύ. Άσχετα λοιπόν με το τι συμβαίνει στη ζωή του καθενός, όλοι οι άνθρωποι βιολογικά επιζητούν την επιβίωση. Επομένως, εφόσον "στόχος 1 επετεύχθη",ο άνθρωπος θα δημιουργήσει σαφώς και άλλους στόχους, οι οποίοι όμως πλέον είναι κοινωνικά συμβατοί, είναι στόχοι "άλλων" κατά κάποιον τρόπο.
Άρα να έχει στόχους και όχι όνειρα; Ή να μην έχει τίποτα από τα δύο;
Να έχουμε και στόχους και όνειρα και να παλεύουμε για αυτά με όλα τα ψυχικά και σωματικά μας αποθέματα. Δεν είναι κακό όμως να αλλάζουμε τους στόχους και τα όνειρα μας. Ούτως ή άλλως δε γεννηθήκαμε με αυτά και δε θα τα πάρουμε μαζί μας στον τάφο.
Πέρα όμως από τη μεγαλοπρέπεια που σίγουρα θα διέπει τους στόχους και τα όνειρα μας, μπορούμε να στραφούμε σε καταστάσεις της καθημερινότητας που αν και εμείς τις θεωρούμε δεδομένες, για άλλους είναι "στόχοι και όνειρα". Μπορούμε απλά να βοηθήσουμε λοιπόν τους ανθρώπους που βρίσκονται σε δυσμενέστερη κατάσταση από εμάς. Και αν είναι αυτός ένας από τους στόχους μας και τα όνειρα μας, ακόμα καλύτερα. Ούτως ή άλλως, αφού έχουμε εξασφαλίσει εμείς τον βασικό μας στόχο, γιατί να μη βοηθήσουμε και άλλους να τον πετύχουν;
Άλλωστε, τι θα μείνει από εμάς στο τέλος πέρα από στάχτες; Οι συμπεριφορές μας καταγεγραμμένες στους νευρώνες της μνήμης άλλων ανθρώπων. Δύο σε ένα λοιπόν, επιβίωση και αθανασία. Υπάρχει μεγαλύτερο όνειρο από αυτό;
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου