Ο Σάββας Κωφίδης, έλεγε σε συνέντευξή του στο Provocateur, πως όταν βάζεις ένα γκολ, χιλιάδες κόσμος μπορεί να σε προσκυνήσει. Στη συνέχεια όμως, χρειάζεται πολιτική και κοινωνική συνείδηση, έτσι ώστε να μπορείς να μεταφέρεις μηνύματα αλληλεγγύης και αδελφικότητας στον κόσμο.
Σε ένα άλλο σημείο της ίδιας συνέντευξης, αναρωτιέται τι θα γινόταν, αν παίκτες με τεράστια αναγνωρισιμότητα, όπως ο Μέσσι και ο Ρονάλντο, αντί να διαφημίζουν πατατάκια, μιλούσαν για τους βομβαρδισμούς στη Συρία.
Είναι αλήθεια πως, σχετικά με την συμπεριφορά των επαγγελματιών αθλητών, των πολύ πλούσιων αθλητών, υπάρχουν δύο κυρίαρχες αντικρουόμενες απόψεις. Αρχικά, πολλοί/ες θεωρούν πως οι αθλητές μεγάλου βεληνεκούς, οι οποίοι πιθανώς να έχουν λύσει τις βασικές τους ανάγκες πριν πατήσουν τα 30, δεν χρειάζεται ή ακόμη και δεν πρέπει να ασχολούνται με πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα. Είναι υποκριτικό, γι' αυτό θα ήταν καλύτερο η ενασχόλησή τους να περιορίζεται στον αθλητισμό και στις επιδόσεις τους. Πρόκειται για μια συντηρητική αντίληψη, η οποία τις περισσότερες φορές υπονοεί πως ο αθλητισμός γενικότερα δεν (πρέπει να) έχει σχέση με την πολιτική, πράγμα το οποίο αγνοεί πολλούς και σημαντικούς παράγοντες, ένα μέρος των οποίων έχει αναφερθεί ήδη.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν εκείνοι που θεωρούν ότι ο αθλητισμός δεν μπορεί να απαγκιστρωθεί από την πολιτική. Όπως άλλωστε και σχεδόν σε όλες τις δραστηριότητες, έτσι και στον αθλητισμό, στο γήπεδο, στην κερκίδα, η πολιτικά και κοινωνικά προσανατολισμένη συμπεριφορά είναι κάτι το αναγκαίο, όχι απλά το θεμιτό. Ένας χώρος συνύπαρξης πολλών και διαφορετικών ανθρώπων, είτε η διαφορετικότητα έγκειται στην ηλικία, το φύλο, την εθνικότητα, είτε για παράδειγμα στον σεξουαλικό προσανατολισμό, δεν μπορεί να είναι αποστειρωμένος και "ουδέτερος".
Δυστυχώς, η πλειοψηφία των επαγγελματιών αθλητών, συνήθως δεν παίρνει θέση για κρίσιμα ζητήματα, για ένα σωρό λόγους. Ωστόσο, εδώ θα ασχοληθούμε με την περίπτωση ενός αθλητή, ο οποίος αμείβεται με σχεδόν 11 εκατομμύρια λίρες ετησίως, αλλά έχοντας μεγαλώσει σε φτωχή οικογένεια, θέλησε να βοηθήσει έμπρακτα παιδιά ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Ενδεχομένως να είδε την αντανάκλασή του σε αυτά.
Η περίπτωση του Μάρκους Ράσφορντ
Ο Μάρκους Ράσφορντ μεγάλωσε στη περιοχή Ουάιδεντσεϊβ, στα νότια του Μάντσεστερ. Ζούσε με την ανύπαντρη μητέρα του, η οποία έπρεπε να φροντίσει συνολικά πέντε παιδιά. Σε όλη του τη ζωή ο Ράσφορντ βασιζόταν στη κοινωνική πρόνοια και στη τοπική στήριξη, όπως η παροχή δωρεάν σχολικών γευμάτων με κουπόνια (voucher). Έχει δηλώσει άλλωστε πως υπήρχαν μέρες όπου στο τραπέζι του σπιτιού δεν υπήρχε φαγητό.
Στο δημοτικό που πήγαινε, ο αριθμός των παιδιών που λάμβαναν δωρεάν σχολικά γεύματα ήταν διπλάσιος από τον εθνικό μέσο όρο. Η τομή ωστόσο στη ζωή του ήρθε στην ηλικία των 11. Τότε ήταν που μπήκε στα τμήματα υποδομής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Μάλιστα, υποτίθεται πως το πρόγραμμα στο οποίο εντάχθηκε αφορούσε παιδιά από 12 ετών και πάνω. Στα 11 του όμως, ήταν ήδη βασικό μέλος.
Αξίζει να σημειωθεί πως, όταν τον αντίκρισαν οι άνθρωποι της ομάδας, αντιλήφθηκαν πως ήταν υποσιτισμένος, λόγω της μακροχρόνιας δύσκολης κατάστασης στην οποία ζούσε. Μέχρι τα 14 περίπου αντιμετώπιζε προβλήματα ανάπτυξης, ωστόσο μπαίνοντας σε ένα εντατικό πρόγραμμα σταδιακά τα ξεπέρασε.
Το παρελθόν του λοιπόν φαίνεται πως δεν γινόταν να τον αφήσει αδιάφορο μπροστά σε κοινωνικά ζητήματα. Έτσι, κατά τη διάρκεια του πρώτου lockdown στην Αγγλία, με το κλείσιμο των σχολείων, ο Ράσφορντ αντιλήφθηκε αμέσως πως ένα μεγάλο ποσοστό παιδιών πιθανώς να μείνουν χωρίς φαγητό, διότι βασίζονταν στα δωρεάν σχολικά γεύματα. Σε συνεργασία με την οργάνωση FareShare, κατάφερε μέσα από δωρεές να εξασφαλίσει 400.000 δωρεάν παιδικά γεύματα.
Στη συνέχεια, πλησιάζοντας προς τις καλοκαιρινές διακοπές, η Κυβέρνηση είχε αποφασίσει την διακοπή της παροχής δωρεάν γευμάτων κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, λόγω και της διακοπής των μαθημάτων. Λίγες ώρες όμως πριν συζητηθεί στη Βουλή, η απόφαση ανακλήθηκε. Τι είχε συμβεί;
Ο Ράσφορντ αρχικά έστειλε μια ανοιχτή επιστολή στο κοινοβούλιο. Η συγκεκριμένη απόφαση φαίνεται πως θα άφηνε 200.000 παιδιά χωρίς εναλλακτική, καθώς δεν είχαν άλλο τρόπο προκειμένου να καλύψουν τις καθημερινές ανάγκες τους για τροφή. Η επιστολή έγραφε μεταξύ άλλων : «Η ιστορία μου είναι μια ιστορία αρκετά συνηθισμένη σε πολλές οικογένειες: η μητέρα μου δούλευε όλη μέρα, κερδίζοντας έναν ελάχιστο μισθό προκειμένου να έχουμε πάντα ένα ζεστό γεύμα για δείπνο. Αλλά δεν ήταν αρκετό: το σύστημα δεν επέτρεπε σε οικογένειες όπως η δική μου να πετύχουν, ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά δούλεψε. Βασιζόμασταν σε δωρεάν κουπόνια σχολικών γευμάτων, στην καλοσύνη των γειτόνων και των προπονητών. Θυμάμαι ξεκάθαρα τις επισκέψεις στο Northern Moor για το χριστουγεννιάτικο δείπνο κάθε χρόνο. Και μόνο τώρα καταλαβαίνω τις τεράστιες θυσίες που έκανε η μητέρα μου».
Το συγκεκριμένο tweet έγινε γρήγορα εξαιρετικά δημοφιλές. Αρχικά ο Μπόρις Τζόνσον δεν φάνηκε να αλλάζει άποψη. Όμως, με την πίεση των social media και την δημοσιότητα που απέκτησε το θέμα, αλλά και εξαιτίας της διαφαινόμενης αλλαγής πλεύσης συγκεκριμένων βουλευτών, η απόφαση άλλαξε και η παροχή γευμάτων συνεχίστηκε και το καλοκαίρι. 200.000 παιδιά ευάλωτων κοινωνικών στρωμάτων κυριολεκτικά σώθηκαν. "Η γενιά μου δεν πρέπει να φοβάται. Πρέπει να βγαίνουμε μπροστά", δήλωνε ο Μάρκους Ράσφορντ λίγο αργότερα.
Η προσπάθειά του δεν σταμάτησε εκεί. Στόχος του ήταν να εξασφαλίσει την παροχή δωρεάν γευμάτων μέχρι και το Πάσχα του 2021. Ωστόσο, αρχικά το σχέδιό του απορρίφθηκε από την Κυβέρνηση του Μπόρις Τζόνσον στις 23 Οκτωβρίου με 322 ψήφους κατά. «Όσο δεν έχουν φωνή, θα έχουν τη δική μου...» έγραψε.
Χρησιμοποιώντας τα social media, ο Ράσφορντ έχει δημιουργήσει ουσιαστικά ένα δίκτυο, όπου συγκεντρώνει τους υποστηρικτές της καμπάνιας του (#endchildfoodpoverty), είτε πρόκειται για επιχειρήσεις (π.χ. εστίασης), είτε για ποδοσφαιρικές ομάδες. Γενικά, οποιονδήποτε θέλει να βοηθήσει. Επίσης, συγκεντρώνει και υπογραφές. Τέλη Οκτωβρίου, την ώρα μάλιστα που εκείνος πετύχαινε χατ-τρικ εναντίον της Λειψίας, οι υπογραφές έφτασαν το 1 εκατομμύριο. Περίπου μισό εκατομμύριο παραπάνω ήταν ο αριθμός των παιδιών που δικαιούνταν δωρεάν γεύμα στο Ηνωμένο Βασίλειο κατά την χρονιά 2019-2020.
 |
| Πηγή : EaterLondon |
Πλέον, ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής αποτελεί ήρωα για χιλιάδες παιδιά, δίχως καμία υπερβολή. Στο δημοτικό σχολείο Anderton Park του Μπέρμιγχαμ, τα παιδιά κάθε χρόνο ψηφίζουν για την πιο επιδραστική προσωπικότητα της χρονιάς, το όνομα της οποίας δίνεται στη συνέχεια σε μια τάξη. Στο συγκεκριμένο σχολείο, όπου το ποσοστό των παιδιών που δικαιούνται δωρεάν γεύμα ανέβηκε περίπου κατά 10% τον Σεπτέμβριο, συγκριτικά με την προ-κορονοϊού εποχή, ο Μάρκους Ράσφορντ θα έχει πλέον αίθουσα με το όνομά του.
Άλλη μια επιτυχία
Έπειτα από την αναμέτρηση με την Έβερτον, όπου η ομάδα του νίκησε με 3-1, ο Ράσφροντ είχε προσωπική επικοινωνία με τον Μπόρις Τζόνσον. Εκεί ενημερώθηκε πως το πρόγραμμα τελικά θα συνεχιστεί κανονικά. Θα αποτελείται από δύο μέρη. Το πρώτο προβλέπει 170 εκατομμύρια λίρες έως τις γιορτές των Χριστουγέννων, ενώ το δεύτερο θα αφορά το Πάσχα και τις καλοκαιρινές διακοπές. Σε προσωπικό του μήνυμα, ο 22χρονος ποδοσφαιριστής έγραψε : «Τα βήματα που έγιναν σήμερα θα βελτιώσουν τη ζωή περίπου 1,7 εκατομμύρια παιδιά στο Ηνωμένο Βασίλειο για τους επόμενους 12 μήνες, και αυτό μπορούμε να το γιορτάσουμε».
Ο Μάρκους Ράσφορντ στις 25 Φεβρουαρίου του 2016 έγινε ο νεαρότερος σκόρερ της Γιουνάιτεντ στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Σκόραρε επίσης στο πρώτο του ματς εναντίον της Μάντσεστερ Σίτι, στη πρώτη του συμμετοχή στο Λιγκ Καπ αλλά και στο Τσάμπιονς Λιγκ. Επίσης, ήταν ο νεαρότερος παίχτης της Εθνικής Αγγλίας στο Euro του 2016.
Η διαρκής άνοδός του, η οποία μεταφράστηκε και σε τρομερή αύξηση του μισθού του (περίπου 250 χιλιάδες λίρες την εβδομάδα), δεν φαίνεται πως τον μετέτρεψαν σε κάτι άλλο. Έχουμε την εντύπωση πως οι αθλητές που αμείβονται τόσο υψηλά είναι πάρα πολλοί, ενώ φτάνουν κάποια στιγμή σε μια κατάσταση στην οποία επιδεικνύουν αλαζονεία (μεταξύ άλλων), έχοντας καλομάθει στα πλούτη.
Ο Θεόδωρος Αυγερινός (111), γράφει όμως : «Σίγουρα πολλοί αθλητές που γίνονται επαγγελματίες μετακινούνται σε υψηλότερα εισοδηματικά στρώματα και αλλάζουν την κοινωνική τους κατάσταση, αλλά αν εξετάσει κανείς πόσοι αθλητές από την πλατιά βάση φθάνουν στην ακίδα της κορυφής της πυραμίδας θα δεχτεί ότι η λειτουργία της κοινωνικής κινητικότητας επιτελείται από την αθλητισμό, αλλά σ' ένα ελάχιστον αριθμό αθλουμένων».
Τι θέλω να πω; Ο Μάρκους Ράσφορντ αμείβεται με εκατομμύρια, πετυχαίνει το ένα γκολ μετά το άλλο. Θα μπορούσε να κάνει απλώς μια δωρεά ορισμένων γευμάτων για τα φτωχά παιδιά, και να σταματήσει εκεί. Είναι συνηθισμένη άλλωστε αυτή η "φιλανθρωπία", από πλούσιους αθλητές, η οποία συμβαίνει μια φορά και δίχως συνέχεια.
Στην περίπτωσή που εξετάζουμε, είναι αξιοθαύμαστη η αδιάκοπη προσπάθεια του Ράσφορντ, που ανήκει σε αυτό τον μικρό αριθμό παιχτών με τόσο μεγάλα συμβόλαια. Η κοινωνική του κατάσταση άλλαξε, όχι όμως η κοινωνική του συνείδηση.
Βιβλιογραφία
1. Θεόδωρος Αυγερινός (2014). Κοινωνιολογία του αθλητισμού. Ανατύπωση. Θεσσαλονίκη. University Studio Press.
Γιάννης Τσεκούρας
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου