Τόσο η Google όσο και η Facebook, τα τελευταία χρόνια, ολοένα και αυξάνουν τα χρήματα που δαπανούν, για να επηρεάσουν τις αποφάσεις των πολιτικών (lobbying), στις Βρυξέλλες, προσπαθώντας να παρακάμψουν οποιαδήποτε νομοθεσία τις εμποδίζει να έχουν πρόσβαση στα προσωπικά μας δεδομένα αλλά και οποιαδήποτε ρύθμιση, απειλεί, την ψηφιακή παντοδυναμία τους.
«Οι Βρυξέλλες, δεν είναι μόνο η πρωτεύουσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι επίσης και το κέντρο του lobbying, εντός της ΕΕ», έγραφε στην έκθεση της (“Lobbying in Brussels”), η επικεφαλής του αυστριακού εργατικού κόμματος, Renate Anderl, και εάν κανείς λάβει υπόψιν παράλληλα πως, όσον αφορά το νομοθετικό πλαίσιο για την προστασία των προσωπικών δεδομένων των πολιτών της Ένωσης (GDPR) «σχεδόν 4.000 τροπολογίες που προτάθηκαν από μέλη του Ευρωκοινοβουλίου, είχαν, πιθανόν, “προταθεί” προηγουμένως μέσα από εταιρείες που προσπαθούσαν να επηρεάσουν τη νομοθεσία προς όφελος τους», όπως δήλωνε η Επίτροπος, Viviane Rending, τότε γίνονται κατανοητά, τα όσα επιδιώκουν εταιρείες όπως η Google και η Facebook, στις Βρυξέλλες.
Καθώς όμως έγινε λόγος για την Viviane Rending, αξίζει να σημειωθεί πως, ήταν η επίτροπος, την οποία, ο Sheryl Sandberg, διευθύνων σύμβουλος του Facebook, προσέγγισε, με στόχο να την πείσει, να κάνει ό,τι μπορεί, ώστε να «χαλαρώσει» τους κανονισμούς προστασίας των προσωπικών δεδομένων της Ένωσης, έτσι ώστε η Google, να μπορεί, με μεγαλύτερη άνεση, να χρησιμοποιεί τα δεδομένα των Ευρωπαίων πολιτών.
«Οι Βρυξέλλες, δεν είναι μόνο η πρωτεύουσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι επίσης και το κέντρο του lobbying, εντός της ΕΕ», έγραφε στην έκθεση της (“Lobbying in Brussels”), η επικεφαλής του αυστριακού εργατικού κόμματος, Renate Anderl, και εάν κανείς λάβει υπόψιν παράλληλα πως, όσον αφορά το νομοθετικό πλαίσιο για την προστασία των προσωπικών δεδομένων των πολιτών της Ένωσης (GDPR) «σχεδόν 4.000 τροπολογίες που προτάθηκαν από μέλη του Ευρωκοινοβουλίου, είχαν, πιθανόν, “προταθεί” προηγουμένως μέσα από εταιρείες που προσπαθούσαν να επηρεάσουν τη νομοθεσία προς όφελος τους», όπως δήλωνε η Επίτροπος, Viviane Rending, τότε γίνονται κατανοητά, τα όσα επιδιώκουν εταιρείες όπως η Google και η Facebook, στις Βρυξέλλες.
Καθώς όμως έγινε λόγος για την Viviane Rending, αξίζει να σημειωθεί πως, ήταν η επίτροπος, την οποία, ο Sheryl Sandberg, διευθύνων σύμβουλος του Facebook, προσέγγισε, με στόχο να την πείσει, να κάνει ό,τι μπορεί, ώστε να «χαλαρώσει» τους κανονισμούς προστασίας των προσωπικών δεδομένων της Ένωσης, έτσι ώστε η Google, να μπορεί, με μεγαλύτερη άνεση, να χρησιμοποιεί τα δεδομένα των Ευρωπαίων πολιτών.
Ο τρόπος με τον οποίο ο Sandberg προσέγγισε την Rending, ήταν να της προσφέρει ένα δείπνο, στο οποίο, προσπάθησε να την επηρεάσει θετικά, εκμεταλλευόμενος τις «ευαισθησίες» της Reding για την ισότητα των φύλων, εκφράζοντας τις ιδέες του για την ανάγκη να προωθηθούν γυναίκες σε υψηλόβαθμες θέσεις. Παρ’ όλα αυτά, η Reding δεν πείστηκε.
Όμως, δεν συνέβη το ίδιο και με τον, τότε, πρωθυπουργό της Ιρλανδίας, Enda Kenny, ο οποίος, συμφώνησε με το Facebook, ώστε να προσπαθήσει να επηρεάσει την Ευρωπαϊκή Ένωση, να μην βάλει τόσο «σκληρούς» περιορισμούς, στα προσωπικά δεδομένα των χρηστών, μέσω του GDPR.
Ως αντάλλαγμα, ενδεχομένως να «έλαβε» επενδύσεις δισεκατομμυρίων στη χώρα του, η οποία, όπως αναφέρει το voxeurop, είναι η χώρα με τις περισσότερες επενδύσεις από Facebook, Google, Amazon και Apple, στην Ευρώπη, τα τελευταία χρόνια.
Σημειώνεται στο σημείο αυτό πως, τόσο το δείπνο της Reding, όσο και τα όσα αναφέρθηκαν για τον Kenny, αναγράφονται ρητά σε υπόμνημα της Facebook, το οποίο ήρθε στη δημοσιότητα, έπειτα από έρευνα της επιτροπής της Βρετανίας για θέματα τεχνολογίας, πολιτισμού, ΜΜΕ και αθλητισμού (Digital, Culture, Media and Sport Committee).
«Οι λομπίστες, προσπαθούν να έχουν επαφή με τα γραφεία των αξιωματούχων της ΕΕ. Αν όμως δεν μπορούν να μπουν εκεί, έχουν τη δυνατότητα να τους συναντήσουν για ένα ποτό ή για ένα ανεπίσημο δείπνο», γράφει χαρακτηριστικά η ανταποκρίτρια του Euronews στις Βρυξέλλες, Elena Cavallone, περιγράφοντας τον τρόπο, με τον οποίο, οι χιλιάδες άνθρωποι που βρίσκονται στην πρωτεύουσα του Βελγίου, για λογαριασμό των Facebook και Google, κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους, ώστε να επηρεάσουν τις πολιτικές αποφάσεις των… πολιτικών.
Στο ίδιο πλαίσιο, ασφαλώς, εντάσσονται και οι συναντήσεις του ιδρυτή του Facebook, Mark Zuckeberg με στελέχη της Κομισιόν τον περασμένη Φλεβάρη, με την ιρλανδική δημόσια τηλεόραση να αναγγέλλει την είδηση της επίσκεψης Zuckerberg ως εξής: «Ο ιδρυτής του Facebook, πηγαίνει στις Βρυξέλλες, ώστε να επηρεάσει τους Ευρωπαίους αξιωματούχους, μιας και εκείνοι έχουν γίνει ιδιαίτερα σκληροί στους κανόνες που επιβάλλουν στους κολοσσούς της τεχνολογίας».
Ασφαλώς όμως, δεν είναι μόνο η Facebook, η οποία ακολουθεί τις συγκεκριμένες πρακτικές.
Τον Οκτώβριο, το European Center for International Political Economy, εξέδωσε μια έκθεση, σύμφωνα με την οποία, εάν επιβληθούν νέες νομοθετικές ρυθμίσεις εις βάρος των ψηφιακών κολοσσών (στους οποίους εντάσσονται Facebook και Google), κάτι τέτοιο θα «στοιχίσει» δύο εκατομμύρια θέσεις εργασίας στην ΕΕ.
Βέβαια, η συγκεκριμένη «πρόβλεψη», δεν έγινε από κάποιο τυχαίο κέντρο, αλλά από ένα εκ των 36 οργανώσεων, think tanks και Ινστιτούτων, το οποίο χρηματοδοτείται άμεσα από την Google, με στόχο να προωθεί τα συμφέροντα της εταιρείας (με «επιστημονικό περιτύλιγμα»), όπως αναφέρει το Corporate Europe Observatory, στο άρθρο του «Big Tech brings out the big guns in fight for future of EU tech regulation».
Παράλληλα, σύμφωνα και πάλι με το Corporate Europe Observatory, από την αρχή της προεδρίας της Ούρσουλα φον Ντερ Λάιεν, τόσο το Google όσο και το Facebook, έχουν πραγματοποιήσει δεκάδες συναντήσεις, τόσο με ευρωβουλευτές, όσο και με επίτροπους, προσπαθώντας να τους επηρεάσουν.
Βέβαια, ο τρόπος με τον οποίο, η Google, προσπαθεί να επηρεάσει τις πολιτικές αποφάσεις της ΕΕ, σκιαγραφείται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, στο έγγραφο της εταιρείας, το οποίο διέρρευσε, και δημοσιεύτηκε από την εφημερίδα Le Point.
Εντός του εγγράφου, αναφέρονται χαρακτηριστικά, οι πέντε «πυλώνες» του lobbying της Google:
Όμως, δεν συνέβη το ίδιο και με τον, τότε, πρωθυπουργό της Ιρλανδίας, Enda Kenny, ο οποίος, συμφώνησε με το Facebook, ώστε να προσπαθήσει να επηρεάσει την Ευρωπαϊκή Ένωση, να μην βάλει τόσο «σκληρούς» περιορισμούς, στα προσωπικά δεδομένα των χρηστών, μέσω του GDPR.
Ως αντάλλαγμα, ενδεχομένως να «έλαβε» επενδύσεις δισεκατομμυρίων στη χώρα του, η οποία, όπως αναφέρει το voxeurop, είναι η χώρα με τις περισσότερες επενδύσεις από Facebook, Google, Amazon και Apple, στην Ευρώπη, τα τελευταία χρόνια.
Σημειώνεται στο σημείο αυτό πως, τόσο το δείπνο της Reding, όσο και τα όσα αναφέρθηκαν για τον Kenny, αναγράφονται ρητά σε υπόμνημα της Facebook, το οποίο ήρθε στη δημοσιότητα, έπειτα από έρευνα της επιτροπής της Βρετανίας για θέματα τεχνολογίας, πολιτισμού, ΜΜΕ και αθλητισμού (Digital, Culture, Media and Sport Committee).
«Οι λομπίστες, προσπαθούν να έχουν επαφή με τα γραφεία των αξιωματούχων της ΕΕ. Αν όμως δεν μπορούν να μπουν εκεί, έχουν τη δυνατότητα να τους συναντήσουν για ένα ποτό ή για ένα ανεπίσημο δείπνο», γράφει χαρακτηριστικά η ανταποκρίτρια του Euronews στις Βρυξέλλες, Elena Cavallone, περιγράφοντας τον τρόπο, με τον οποίο, οι χιλιάδες άνθρωποι που βρίσκονται στην πρωτεύουσα του Βελγίου, για λογαριασμό των Facebook και Google, κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους, ώστε να επηρεάσουν τις πολιτικές αποφάσεις των… πολιτικών.
Στο ίδιο πλαίσιο, ασφαλώς, εντάσσονται και οι συναντήσεις του ιδρυτή του Facebook, Mark Zuckeberg με στελέχη της Κομισιόν τον περασμένη Φλεβάρη, με την ιρλανδική δημόσια τηλεόραση να αναγγέλλει την είδηση της επίσκεψης Zuckerberg ως εξής: «Ο ιδρυτής του Facebook, πηγαίνει στις Βρυξέλλες, ώστε να επηρεάσει τους Ευρωπαίους αξιωματούχους, μιας και εκείνοι έχουν γίνει ιδιαίτερα σκληροί στους κανόνες που επιβάλλουν στους κολοσσούς της τεχνολογίας».
Ασφαλώς όμως, δεν είναι μόνο η Facebook, η οποία ακολουθεί τις συγκεκριμένες πρακτικές.
Τον Οκτώβριο, το European Center for International Political Economy, εξέδωσε μια έκθεση, σύμφωνα με την οποία, εάν επιβληθούν νέες νομοθετικές ρυθμίσεις εις βάρος των ψηφιακών κολοσσών (στους οποίους εντάσσονται Facebook και Google), κάτι τέτοιο θα «στοιχίσει» δύο εκατομμύρια θέσεις εργασίας στην ΕΕ.
Βέβαια, η συγκεκριμένη «πρόβλεψη», δεν έγινε από κάποιο τυχαίο κέντρο, αλλά από ένα εκ των 36 οργανώσεων, think tanks και Ινστιτούτων, το οποίο χρηματοδοτείται άμεσα από την Google, με στόχο να προωθεί τα συμφέροντα της εταιρείας (με «επιστημονικό περιτύλιγμα»), όπως αναφέρει το Corporate Europe Observatory, στο άρθρο του «Big Tech brings out the big guns in fight for future of EU tech regulation».
Παράλληλα, σύμφωνα και πάλι με το Corporate Europe Observatory, από την αρχή της προεδρίας της Ούρσουλα φον Ντερ Λάιεν, τόσο το Google όσο και το Facebook, έχουν πραγματοποιήσει δεκάδες συναντήσεις, τόσο με ευρωβουλευτές, όσο και με επίτροπους, προσπαθώντας να τους επηρεάσουν.
Βέβαια, ο τρόπος με τον οποίο, η Google, προσπαθεί να επηρεάσει τις πολιτικές αποφάσεις της ΕΕ, σκιαγραφείται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, στο έγγραφο της εταιρείας, το οποίο διέρρευσε, και δημοσιεύτηκε από την εφημερίδα Le Point.
Εντός του εγγράφου, αναφέρονται χαρακτηριστικά, οι πέντε «πυλώνες» του lobbying της Google:
1. Επένδυση χρημάτων με στόχο την αλλαγή πολιτικών αποφάσεων των Ευρωβουλευτών, της Επιτροπής αλλά και πολιτικών στην εγχώρια σκηνή των κρατών-μελών
2. Προσπάθεια για διαφορετική πλαισίωση του «πολιτικού αφηγήματος» για το πραγματικό κόστος των πρακτικών της εταιρείας στην Ευρωπαϊκή οικονομία και τους καταναλωτές
3. Προσπάθεια για κινητοποίηση «τρίτων» (όπως πανεπιστημιακοί και οργανώσεις), έτσι ώστε να εισακούγονται περισσότερο τα μηνύματα της Google
4. Δημιουργήστε μια ισχυρή αντεπίθεση απέναντι στον Επίτροπο Breton
5. Δημιουργήστε διαμάχες στην Κομισιόν
Ασφαλώς, το συγκεκριμένο έγγραφο, εάν συνδυαστεί με το γεγονός πως τόσο η Google όσο και η Facebook, έχουν επενδύσει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ τα τελευταία πέντε χρόνια (τα οποία αυξάνονται συνεχώς), με στόχο να επηρεάσουν τις πολιτικές αποφάσεις στην ΕΕ, δεν προκαλεί έκπληξη.
Πόσο μάλλον από την στιγμή που, ήδη από το 2013, οι ψηφιακοί κολοσσοί είχαν δείξει τις διαθέσεις τους, με τον τότε Ευρωβουλευτή, Jan Philipp Albrecht, να δηλώνει πως «βιώνουμε ένα από τα πιο εκτεταμένα lobbying που έχουν συμβεί ποτέ, από τους ψηφιακούς κολοσσούς», όπως αναφέρει το Forbes.
Ο Albrecht βέβαια, πραγματοποιούσε τις συγκεκριμένες δηλώσεις, πέντε χρόνια πριν τεθεί σε ισχύ ο νόμος για την προστασία των προσωπικών δεδομένων (GDPR), ο οποίος δημιούργησε προσδοκίες σε πολιτικούς και πολίτες της ΕΕ.
Σημειωτέον, πως, με βάση τα όσα προέβλεπε ο νόμος, εταιρείες όπως η Facebook και η Google, «κινδύνευαν» με πρόστιμα που έφταναν έως το 4% των ετήσιων εσόδων τους.
Παρ’ όλα αυτά, όπως αναφέρουν και οι Mark Scott, Laurens Cerulus και Steven Overly στο Politico, η πραγματικότητα, ήταν τελικά, αρκετά διαφορετική.
Google και Facebook, χρησιμοποιώντας την επιρροή τους, κατάφεραν να «παρακάμψουν» το νομοθετικό πλαίσιο, έχοντας πάντα στη φαρέτρα τους ως «όπλα», τα εκατομμύρια που ξοδεύουν σε πολιτικούς της ΕΕ.
Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα εξής:
Ασφαλώς, το συγκεκριμένο έγγραφο, εάν συνδυαστεί με το γεγονός πως τόσο η Google όσο και η Facebook, έχουν επενδύσει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ τα τελευταία πέντε χρόνια (τα οποία αυξάνονται συνεχώς), με στόχο να επηρεάσουν τις πολιτικές αποφάσεις στην ΕΕ, δεν προκαλεί έκπληξη.
Πόσο μάλλον από την στιγμή που, ήδη από το 2013, οι ψηφιακοί κολοσσοί είχαν δείξει τις διαθέσεις τους, με τον τότε Ευρωβουλευτή, Jan Philipp Albrecht, να δηλώνει πως «βιώνουμε ένα από τα πιο εκτεταμένα lobbying που έχουν συμβεί ποτέ, από τους ψηφιακούς κολοσσούς», όπως αναφέρει το Forbes.
Ο Albrecht βέβαια, πραγματοποιούσε τις συγκεκριμένες δηλώσεις, πέντε χρόνια πριν τεθεί σε ισχύ ο νόμος για την προστασία των προσωπικών δεδομένων (GDPR), ο οποίος δημιούργησε προσδοκίες σε πολιτικούς και πολίτες της ΕΕ.
Σημειωτέον, πως, με βάση τα όσα προέβλεπε ο νόμος, εταιρείες όπως η Facebook και η Google, «κινδύνευαν» με πρόστιμα που έφταναν έως το 4% των ετήσιων εσόδων τους.
Παρ’ όλα αυτά, όπως αναφέρουν και οι Mark Scott, Laurens Cerulus και Steven Overly στο Politico, η πραγματικότητα, ήταν τελικά, αρκετά διαφορετική.
Google και Facebook, χρησιμοποιώντας την επιρροή τους, κατάφεραν να «παρακάμψουν» το νομοθετικό πλαίσιο, έχοντας πάντα στη φαρέτρα τους ως «όπλα», τα εκατομμύρια που ξοδεύουν σε πολιτικούς της ΕΕ.
Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα εξής:
1. Η Facebook, παρά το γεγονός πως, σύμφωνα με τον νόμο, δε θα είχε τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί συσκευές ανίχνευσης προσώπου στην Ευρώπη, εν τέλει, αφού προετοίμασε για μήνες τη συγκεκριμένη τεχνολογία, μπόρεσε, κανονικά, να την χρησιμοποιήσει.
2. Η Google, αν και, θεωρητικά, θα έπρεπε να παίρνει την άδεια όλων των Ευρωπαίων πολιτών για την χρήση των δεδομένων τους για διαφημιστικούς σκοπούς, κατάφερε να παρακάμψει τις συγκεκριμένες απαγορεύσεις , αναγκάζοντας τα ίδια τα site, «να κάνουν αυτή τη δουλειά, για τη Google», όπως ανέφερε το σχετικό δημοσίευμα του Politico. Με άλλα λόγια, η Google, συνέχιζε να χρησιμοποιεί τα δεδομένα των χρηστών, παίρνοντας τα, από τα site, και όχι απευθείας από τους ίδιους.
Σημειώνεται επίσης ότι, από τις 100.000 καταγγελίες για παραβίαση προσωπικών δεδομένων, μόνο ελάχιστες έχουν οδηγήσει σε ουσιαστικές τιμωρίες των ψηφιακών κολοσσών, όπως αναφέρει το International Association of Privacy Professionals.
Βέβαια, παρά την παντοδυναμία που χαρακτηρίζει τη Facebook και τη Google, η ΕΕ κατέχει ακόμη τη δυνατότητα να «θορυβίζει» τις εταιρείες, με τελευταίο παράδειγμα χρονικά το, Digital Services Act and the Digital Markets Act, που τάσσεται απέναντι στις μονοπωλιακές πρακτικές που ακολουθούν οι συγκεκριμένες εταιρείες, ενώ, λίγους μήνες πριν, η Ένωση επέβαλλε πρόστιμο ύψους 4 δισεκατομμυρίων ευρώ στην Google.
Ουσιαστικά, το πρόβλημα, εντοπίζεται στο γεγονός πως, η δημιουργία ενός, «ευρωπαϊκού ψηφιακού οικοσυστήματος», όπως δήλωνε στο περιοδικό «Wired», ο Thiery Bretton, συναντά απέναντι της, τα δισεκατομμύρια δολάρια της Silicon Valley και στελέχη της ΕΕ, έτοιμα να «ενδώσουν» σ’ αυτά.
Το άρθρο έχει δημοσιευθεί στο TV Χωρίς Σύνορα
Βάγγος Θεοδώρου
Σημειώνεται επίσης ότι, από τις 100.000 καταγγελίες για παραβίαση προσωπικών δεδομένων, μόνο ελάχιστες έχουν οδηγήσει σε ουσιαστικές τιμωρίες των ψηφιακών κολοσσών, όπως αναφέρει το International Association of Privacy Professionals.
Βέβαια, παρά την παντοδυναμία που χαρακτηρίζει τη Facebook και τη Google, η ΕΕ κατέχει ακόμη τη δυνατότητα να «θορυβίζει» τις εταιρείες, με τελευταίο παράδειγμα χρονικά το, Digital Services Act and the Digital Markets Act, που τάσσεται απέναντι στις μονοπωλιακές πρακτικές που ακολουθούν οι συγκεκριμένες εταιρείες, ενώ, λίγους μήνες πριν, η Ένωση επέβαλλε πρόστιμο ύψους 4 δισεκατομμυρίων ευρώ στην Google.
Ουσιαστικά, το πρόβλημα, εντοπίζεται στο γεγονός πως, η δημιουργία ενός, «ευρωπαϊκού ψηφιακού οικοσυστήματος», όπως δήλωνε στο περιοδικό «Wired», ο Thiery Bretton, συναντά απέναντι της, τα δισεκατομμύρια δολάρια της Silicon Valley και στελέχη της ΕΕ, έτοιμα να «ενδώσουν» σ’ αυτά.
Το άρθρο έχει δημοσιευθεί στο TV Χωρίς Σύνορα
Βάγγος Θεοδώρου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου