Αυτοεξόριστος: Άλλη μια μέρα που... σκεφτήκαμε εμάς;

 

Ξύπνησε. Είχε καιρό να διαβάσει ειδήσεις. Βάζει να ακούσει τη «Φαβέλα» του Τζαμάλ. Σαν να ήξερε.

«Δωδεκάωρα κάθε μέρα, δουλεύουμε για ψίχουλα, οι πλούσιοι μας λένε να τα βλέπουμε όλα ψύχραιμα, μάθαμε να ζούμε στης Ευρώπης τη φαβέλα...», αναφωνεί, και μέχρι να ολοκληρώσει τον στίχο, έχει διαβάσει τις ειδήσεις της εβδομάδας: Οι φαρμακευτικές, οι τράπεζες, αεροπορικές και κάτι...Fraport, παίρνουν εκατομμύρια, ή και δισεκατομμύρια, από τα χρήματα των πολιτών, για να επενδύσουν στις έρευνες τους, για να καλύψουν τις ζημιές τους και ένα νομοσχέδιο δίνει ακόμα πιο πολύ δύναμη στους εργοδότες. Ένα κόμμα της αντιπολίτευσης μιλάει για «Μεσαίωνα» και ο «Μεσαίωνας» γελά... γιατί ο Μεσαίωνας ξέρει, ξέρει που ήταν το κόμμα αυτό και τι έκανε. Σκέφτεται...

Τίποτα δεν άλλαξε, λέει. Μετά από μια πανδημία, τα νοσοκομεία στην Βρετανία, στην Ελλάδα, δίνονται σε ιδιώτες για να βγάλουν και αυτοί χρήμα από τις ανάγκες των πολιτών. Και τι να κάνεις; Να πούμε πάλι πως αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ; Πάλι Κεμάλ;

Καλύτερα να ξανακοιμηθεί, έτσι σκέφτηκε. Τελικά όμως προσπάθησε να ξεκινήσει μια νέα μέρα, μια μέρα που σκεφτήκαμε εμάς...